Jac Quix…..genieten!
Het zwarte gat
Jac Quix uit Nieuwstad, een van de toppers in de Sjpiekgroep wordt binnenkort 60 jaar, en was onderwijzer van beroep. Ik had de eer om Jac te interviewen tussen de WK wedstrijden van de Belgen en de Nederlanders op Zondagavond. Bijna tijd te kort gehad, want Jac is van vele markten thuis en weet zijn verhaal goed te ventileren. Nog even over over het “was onderwijzer”; Jac staat met ingang van afgelopen mei wegens gezondheidsproblemen niet meer voor de klas. Vele jaren is Jac actief geweest in het onderwijs, de laatste periode in zijn actieve carrière als ICT specialist. Sleutel opdracht was, om zijn schoolteam te enthousiasmeren voor de opkomende en zo belangrijke ICT ontwikkeling. Dat heeft Jac met veel verve en inzet gedaan. Het zwarte gat is er ondanks de snelle “pensionering” niet gekomen. Samen met zijn vrouw Marleen geniet Jac met volle teugen van zijn vrije tijd: fietsen, in en om het huis klussen, vakanties vieren, met de caravan op stap en natuurlijk afzien in de Sjpiekgroep.
Winnaar van het Limburgs regelmatigheidsklassement
Jac is van jongs af aan fanatiek sporter geweest. Op 17 jarige leeftijd voetbalde Jac in het eerste elftal van FC Ria. Een forse blessure noopte hem echter tot stoppen. Van zijn eerste vakantiegeld werd toen zijn eerste racefiets aangeschaft: een Magneet uit de winkel van Sjefke Janssen. Zijn sterke optreden op de fiets werd beloond met talloze overwinningen in de toenmalige recreantenklasse. Concurrenten waren o.a. Paul van de Berg, de man met het sterke eindschot en Nic Savelkoel. Jac kwam in die periode uit voor het sterke Cardinaalsteam. Halverwege de 80-tiger jaren besloot Jac een KNWU licentie aan te vragen en over te stappen naar de toenmalige liefhebbers categorie. In zijn eerste wedstrijd in Stein, gewonnen door Harrie Franssen, werd Jac gelijk vijfde. Van 1986 tot en met 1990 reed Jac wedstrijden in de liefhebbers categorie. In 1987 werd zelfs het Limburgse regelmatigheids-klassement gewonnen. Inclusief de baanwedstrijden heeft Jac in zijn actieve carrière zo een 25 tal overwinningen in de wacht gesleept. Bovendien werd in die periode drie keer de befaamde Marmotte gefietst.
Snelste schaatser van Limburg
Toen de 400 meter baan in Glanerbrook er kwam, werd Jac besmet door het schaatsvirus. Samen met Jac heb ik indertijd het Skatingteam Limburg opgericht. De eerste Limburgse marathonformatie gesponsord door Willy Rekers Fiets en Schaatssport uit Brunssum. Interessant is wellicht om te vermelden dat het team bestond uit Jac Quix, Crit Vogten, Rien Savelkoul, Peter van de Wall, Jos Heuts, Thei Leers, Frans Wientjes en ikzelf (Fred Cremers). Vele van de toenmalige teamleden zijn nu nog actief als fietsers. Twee keer heeft Jac de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee geschaatst. Op de baan in Geleen had Jac in den beginne geen concurrentie, hij was de snelste!! De enige die hem indertijd kon kloppen was Jolanda van Grimbergen, die toen een relatie had met Leo Vissers en op de Geleense ijsbaan trainde en werkte. Naderhand is Wiel van Aken snel komen opzetten, echter het heeft een hele tijd geduurd voordat Wiel in staat was Jac naar het tweede plan te verwijzen. In totaal heeft Jac circa 15 schaatsoverwinningen behaald.
Vijftien duizend kilometer per jaar
Momenteel fietst Jac 10.000 tot 15.000 kilometer per jaar op zijn fonkelnieuw Cannondale afgemonteerd met Shimano Ultegra (triple). Naast het fietsen in de Sjpiekgroep fietst Jac in een Tourclub met als uitvalsbasis Grevenbicht. Hij vervult daar de rol van wegkapitein en indien nodig, wordt die rol uitgebreid met de rol van duwer. Gezellige club, anders dan de Sjpiekgroep, maar toch met zijn eigen charmes.
Het motto is genieten!
Als ik Jac vraag naar zijn mening over de Sjpiekgroep dan laat hij zonder na te denken weten, dat het concept in de basis perfect is. Het oude “Klinkerconcept” werkte niet meer voor eenieder. Het is goed dat er nu een groep is, die samen veiliger en wat harder wil fietsen. Probleem is echter de snelheid niet uit de hand te laten lopen. Dan blijven er mensen weg en wordt de groep steeds kleiner. Hub Spijkers en ik onderschrijven die stelling helemaal. De kunst is echter, om een modulus te vinden, waarbij de snelheid aangepast wordt aan het niveau van de deelnemers van die dag. Jac is het helemaal eens met het vervangen van de vrijdag “berg etappe” door een wat meer vlakkere rit, waarbij de minderen kunnen profiteren van het werk van de beteren. Een echte oplossing om de snelheid niet teveel uit de hand te laten lopen heeft Jac ook niet, maar zijn waarschuwing is terecht. In kan de lezers laten weten dat Hub Spijkers en ik er voortdurend over bezig zijn. Suggesties zijn van harte welkom, wij zijn nooit te oud om te leren.
Terug naar Jac, een specifieke uitdaging op fietsgebied heeft Jac niet echt voor ogen. Zijn motto is: vooral genieten!!! De Sjpiekgroep deelt die mening ten volle!!!!
Met sportgroeten, Fred Cremers